OTHO III

OTHO III
I.
OTHO III
Roman. Imperat. cognomin. Rufus, succcessit patri Othoni II. iuvenis admodum, fide subditorum et prudentiâ Theophaniae inatris. Henricum Bavarum exulem, sub praetextu tutelae, Imperium raptantem, restitutâ Bavariâ placavit, Bolessaum Bohemum, et Mieczislaum Polonum repressit. Crescentium Nomentanum Consulem, dominium Romae sibi vindicantem exterruit, Iohanni XVI. ab illo pulso, Gregorium V. substituit; huic iterum a Crescentio surrogatum Iohannem XVII. mutilavit, et exulantem in Germaniam misit; Gregoriô V. mortuo Gerbertum, dictum Silvestrum II. substituit: Crescentium, asino aversâ facie vinctum, una cum 12. aliis, contra datam fidem, suspendiô affecit. Ius eligendi Imperatorem penes solos Germanos esse; decrevit. Mariam Augustam, feminam procacissimam, cuius impulsu Comitem Mutinensem innocentem securi percusserat, convictus a vidua Comitis, per laminam candentem, combussit. In Poloniam profectus, septem ibi Episcopatus instituit. Inde in Italiam reversus, A. C. 1000. Saracenos Capuae obsidione depulit. Ab Italis denuo rebellantibus, tantum non oppressus, industriâ suorum evasit: venenatô Chirothecarum munere, a Crescentii viduâ, quae Imperatorio coniugio inhiabat, sublatus, A. C. 1002. aetat. 40. nullâ prole relictâ. Ei successit Henricus II. Sub Othonis huius Imperio, Odilo Abbas, gemitibus ad Vulcani ollam, in Sicilia auditis, Purgatorium inde effecit. Sig bert. in Chron. Brunoque Episcopus augustanus, subornatus ab Italis, ut contra Epistolam Hulderici, pro Caelibatu, scriberet, misere amputatis manibus et capite a Clericis mutilatus est. Martin. Chemnit. in exam. Concil. Trid. de Caelib. Ceterum vide Ditmar. Petr. Damianum, Blondum dec. 2. l. 3. Sigon. l. 7. ad A. C. 996. etc.
II.
OTHO III
cognomine Claudus, fil. Gerhardi III. ex Richarda, (aliis Maria) Ruperti Nassoviae Comitis filia pacis studiô non minus, quam a Maioribus armis factitatum, imperium auxit: muris oppida circumdedit, Monasteriis condendis animum intendit. Obiit A. C. 1271. postquam 42. integros annos ditiones rexisset. Uxores habuit, priorem Margaretham, Theodorici IV. Cliviae Comitis siliam, sterilem; posteriorem, Philippam seu Philippinam, Comitis S. Pausi filiam, e qua suscepti Rinaldus I. Patris successor, Henricus et Gerhardus mature exstincti ac Iringarda, Theodorico VII. Cliviae Comiti, nuptum data. Vide infra, in voce Rinaldus.
III.
OTHO III
cognomine Puis et Beneficus, qui post expeditionem Asiaticam reversus domum, ab Hildebrando Archiepiscopo Magdeburgensi et Ludovico Episcopo Halberstadiensi captus, solutôque lytrô dimissus est: sed alterâ vice, cum eundem adorirentur, eos profligavit et alterum cepit: Imperiale axioma, post Wilhelmum Hollandiae Comitem sibi oblatum recusavit: Brandeburgum Borussiae condidit; Pater ex Beatrice Bohemica Iohannis cognomine Pragensis, ubi educatus et in hastiludio periit: Othonis cognomine Longi, qui tutor fuit Wenceslai Bohemiae Regis et a Cruciferis Borussiae novam Marchiam emit: Alberti et Othonis cognomine Parvi, Rudolfi I. Imperatoris generi, demum Templarii, ac tandem Monachi. E quibus solum Otho Longus, ex Iuditha hennebergica reliquit filios, Othonem cognomine Magnum, post mortem uxoris, Magistrum Ordinis Teutonici Abertum, Guntherum improles et Hermannum cognomine Longum, cuius fil. Iohannes cognomine Illustris, lineam clausit A. C. 1312. Fuit etiam Otho, Templarius in eadem linea, fil. Conradi Electoris, frater Iohannis III. et Woldemari similiter Electorum.
IV.
OTHO III
fil. maximus natu Henrici modo memorati, aliquandiu administrationem provinciae gessit, fratri dein Ernesto acceptâ pecuniae certâ in annos singulos pensione cessit: Harburgiorum conditor. Eius fil.
V.
OTHO III
pater Esici ac Theodorici Ecclesiastici, avus Ortolphi, cum fratre Esicô praeliô adversus Hungaros, ad Merseburgum, occisus est A. C. 933.
VI.
OTHO III
prioris ex Christiano fratre nepos, Delmenhorstum urbem fecit, frater Iohannis, cuius fil. Otho Archiepiscopus Bremensis electus A. C. 1345. nepotem Mauritium ascivit ob senium, exstinctus A. C. 1349.
VII.
OTHO III
qui Witelspachium condidit (unde postea familiae titulus) Schirensi arce in Monasterium conversâ. Huius fil.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • OTHO Henricus cogn. Magnanimus — OTHO Henricus cognomine Magnanimus fil. Ruperti cogno mine Virtuosi (qui tristi bello Bavarito stirpem involvit) mortuô patruô, Ludovicô III. cognomine Pacificô, Electore, in Electoratu nec invitus praeteritus est, alterô patruô Fridericô II.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO Dux Saxoniae — fil. Ludolfi, nepos Brunonis, qui Witekindi I. fuerat frater, fratrem habuit Brunonem, a quo condita Brunsuiga urbs; ipse Pater Henrici I. cognomine Aucupis Imperatoris, quod axioma ipse recusaverat: Sicque Othonum I. II. III. Imperatorum, de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO Frisingensis — Episcopus, fil. Leopoldi Ducis Austriae, ex Agnete, filia Henrici IV. Imperator. Frater uterinus Conradi III. patruus Friderici Barbarossae, frater Leopoldi Bavariae, Henrici Austriae, Gertrudis. Bohemiae, Berthae Poloniae Ducum, Itae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO Marchio Badensis — Hochbergicae lineae, fil. Henrici, Dux copiarum Leopoldi Austriaci ad Sempacum cecidit, A. C. 1386. Frater Hessonis I. in cuius filio Othone minimo natu, qui nortuus est A. C. 1418. Hochbergicus ramus defecit, successione ad alterum Susenbergium… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Otho — For other uses, see Otho (disambiguation). Otho 7th Emperor of the Roman Empire Bust of Otho Reign 15 January 69 – 16 April 69 …   Wikipedia

  • OTHO — I. OTHO e filiis Henrici cognomine Senioris, (qui a Friderico II. Imperatore primus creatus est Princeps Anhaltinus) ex Mechtilde Brunsuicensi, ascaniam seu Aschersleben, in divisione paternae hereditatis, nactus, filium Othonem ipse sepelivit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO II — I. OTHO II Gerhardi modo dicti, ex filio Henrico, marito Mariae, Godofredi II. Hierosolym. Regis filiae (quae magnam Velaviae protionem dotis locô accepit) nepos, fratri Gerhardo II. successit: de Velaviae iure, cum Balduino Traiecti Episcopo,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO IV — I. OTHO IV II. OTHO IV cum ex nobili Metta de Campen susceptus esset, linea a reliquis agnatis initio non agnita est, sed auctoritas Caesarea illam est tutata. Eius filii tamen omnes sine prole decesserunt, ultimà exstinctô A. C. 1642. Ex Patruo… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO I — I. OTHO I Comes Ascaniae. II. OTHO I Comes Oldenburgicus, fil. Ulrici, nepos Sigfridi, pronepos regimberti, qui A. C. 918. Danos caecidit, a spectro quodam mirabile cornu, quod adhuc asservatur, accepisse fertur. Eô nati sunt Iohannes Comes… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OTHO VII — I. OTHO VII cognomine Homicida, ob caedem Philippi Imperatoris ex filio gerhardo, sator fuit Wildgraviorum in Kirburg et Daun, quorum ditiones ad Rheni Comites dein devolutae. II. OTHO VII cognomine Magnus seu Dives, a socero Magno, Electore… …   Hofmann J. Lexicon universale

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”